Wie is Wigbert?

In onze hectische tijden van drukdoeners en eendags-tafelspringers, is de integere Vlaamse bard genaamd Wigbert een zeer aangename uitzondering. Wel degelijk wordt hij nu al een kwarteeuw lang onafgebroken geknuffeld door ook onze populaire radiozenders, en schopte zijn debuutsingle uit 1991, "Ebbenhout Blues", het tot in de Eregalerij van Radio 2, maar vergis u niet: géén van zijn liedjes zijn oppervlakkige meezingers. Aangestoken door traditionele folk, blues en country, naar school gegaan bij The Beatles en de vroege Stones, schudt deze onvergelijkelijk zanger, gitarist en liedjesschrijver de meest aanstekelijke, hitgevoelige melodieën uit zijn mouw - al baden zijn liedjes toch steeds in een verraderlijk melancholische ondertoon.

Geboren in de fabrieksstad Aalst in het jaar onzes Heren 1958, trok deze trefzekere troubadour voluit genaamd Wigbert Van Lierde reeds gauw naar het Gentse, voor een opleiding als graficus. De lokroep van de muziek bleek evenwel onweerstaanbaar, voortijdig hing Wigbert zijn schildersezel aan de wilgen, al was het om een chaotische tijd aan te vatten, van straatzingen om den brode, en tussendoor afwassen, maar ook stressen in een restauratie-atelier. Totdat, eind jaren tachtig, zijn feitelijke ontdekker Jan De Wilde hem als gitarist mee op toer nam. Intussen deed Wigbert zijn eerste studio-ervaring op met de legendarische musici "Kazzen & Koo", onder auspiciën van (hoe kan het ook anders?) Jean Blaute.

Al deze drukte ten spijt, slaagde Wigbert er toch in om op de proppen te komen met een adembenemend solo-debuut, in 1991, na tien jaar hard werken:"Ticket in de nachtkastla", welk album onze natie stormenderhand wist in te palmen, met een in Vlaanderen ongeziene cross-over van populaire hitmelodieën én intimistische luistermuziek in één. Als een gevierd dolfijn zwom hij van Tien Om Te Zien naar Radio Donna en terug, maar in meer literaire programma's kon hij aanduiden hoe de vork wérkelijk aan de steel zat; een ritmisch goed vooruit huppelend liedje als "Arme Sloeber" gaat, bij nader inzien, over kinderen overleven in riolen. Het ogenschijnlijk zo gemakkelijke liedje "Zippo Blues", van een volgend album, bezingt de horror van de Viëtnam-oorlog. Deze spreidstand, donker én licht, tragisch én swingend, zou uitgroeien tot zijn waarachtige handelsmerk. Zijn carrière lang zou hij zich netjes buiten de voorspelbare categorieën profileren. Wat geen wonder heet, als je zijn inspiratiebronnen beluistert: Muddy Waters, Nick Drake, John Martin, Ferre Grignard.


Nog in de jaren negentig volgden twee andere, evenzo diep doorgewrochten langspelers, "Nieuwe tatoeages" en "Aan alle Belgen." Intussen ontwikkelde Wigbert een unieke stijl op zijn gitaar, een soort van finger picking dat niemand hem nadoet. Talloos zijn daarom de wereldsterren die hem inmiddels hebben opgebeld voor zijn dringende hulp, zowel in de studio als live on stage; Brendan Crocker, Kris de Bruyne, Patrick Riguelle, Jo Lemaire, Brian Nelson, Roland en Paul Michiels. Kommil Foo, Dirk Blanchart, Bram Vermeulen. Je hoort hem gitaar spelen op de historische debuut-elpee van Gorky, maar net zo lief hoor je hem meehuilen op de tonen van "Je t'attend" van Axelle Red. Al moet gezegd: nog méér bijzonder is Wigbert de zacht zingende vertolker van zijn éigen, zeer persoonlijk muziek, als het even mag voor een slim, zittend publiek, voor mensen die er niet voor terugdeinzen om al 'ns te worden verbaasd. In 2012 verscheen zijn vijfde langspeler, "Niet Gewoon", met daarop de radiohits "Een echte man" en "Niet gewoon."

Zijn nieuwe toernee is getiteld naar zijn debuut-cd van exact 25 jaar geleden:"Ticket in de nachtkastla". Na al die jaren wordt deze baanbrekende plaat nog eens intensief opgezocht. Zo kunnen we uitgebreid genieten van klassiekers als "Huilen naar de maan" of "Tennis", maar komen we tevens iets te weten over de verhalen àchter de songs, en de ups en downs van een debuterend muzikant in de vroege jaren negentig. Uiteraard horen we ook zijn niéuwe muziek, en de hoogtepunten van zijn vele andere albums. Loyaal aan alleen maar zichzelf, heeft Wigbert zich met rustige vastheid een unieke catalogus bijeen gecomponeerd. Voor nieuwkomers is deze voorstelling een gedroomde kennismaking, voor de fans, die hem nu al zolang in het hart dragen, een grote kans om te feesten.

tekst Vitalski